Zo’n 8 maanden geleden schreef ik dat ik mezelf een gebroken neus had gemept en dat dit alleen operatief gefixt kon worden. Dit viel enorm rauw op mijn dak want ik ging er vanuit dat ze hem op dezelfde manier terug zouden zetten als een paar jaar terug. Lees meer
operatie
Ondertussen ben ik geopereerd
Een tijdje geleden heb ik jullie verteld dat mijn operatie was uitgesteld omdat mijn arts ziek was. De volgende datum zou 5 Januari zijn, helaas heb ik deze af moeten bellen omdat ik toen zelf met een fikse griep in bed lag. Ze vertelde me toen dat het nog behoorlijk lang zou kunnen gaan duren voordat ik geopereerd zou worden. Maar een week daarop belde ze met de mededeling dat er een gaatje vrij was gekomen ivm een zieke en dat ik 19 Januari geopereerd kon worden.
Lees meer
Operatie van De kleine
Sinds een weekje is De kleine in de pubertijd, dit verliep alleen niet zo als dat ik had gehoopt. De kleine had erg veel last van haar hormonen, zo kon ze ook niet van Hermans achterwerk afblijven. Herman vond dat in het begin niet zo erg maar na 2 dagen werd het grommen, bijten en later vechten. Na die 2 dagen leek het wel of mijn konijntje verandert was in een varkentje, ze liep de hele tijd achter Herman aan te knorren en Herman was daar niet van gediend. Zo heb ik ze een aantal keren vechtend uit elkaar moeten halen (met handschoenen) De pubertijd van een konijn duurt gemiddeld 6 maanden, en 6 maanden met 2 vechtende konijnen gaan zitten is natuurlijk geen optie. Kortom ze moet worden gesteriliseerd, gelukkig had de dierenarts deze week nog tijd. Lees meer
Herman is geopereerd
Gister om 4 uur heb ik samen met mijn ouders Herman weer opgehaald. Ik had verwacht dat hij nog helemaal slaperig zou zijn van de narcose maar dat viel wel mee. In de auto sprong hij zelfs uit zijn reiskoffer, op mijn schoot! Toen we thuis waren heeft hij niet veel meer gedaan, hij was toch wat suf van de narcose denk ik. Savonds na 12 uur was hij helemaal uitgerust en kon niets anders doen dan aan de wond krabben, likken en zichzelf helemaal wassen. Ik maakte me zorgen over het krabben, stel dat hij de hechtingen eruit krast ? De dierenarts raadde me aan om wat pijnstillers te geven, nou dan doen we dat maar. Dit ging opzich wel makkelijk want ik deed de pijnstillers (vloeistof) gewoon op wat witlof en Herman at het met gemak op. De nacht is rustig verlopen en Herman heeft lekker liggen slapen.
Lees meer
Retourtje Academisch ziekenhuis Maastricht
Vandaag was het dus de dag, de dag die zou bepalen hoe het er de komende paar maanden voor me uitziet. Eenmaal aangekomen, werd ik ongeveer 1,5 uur later binnengeroepen. Na wat praten, zei de Arts dat ik even nieuwe fotos moest laten maken van mijn beide polsen. Omdat aan mijn rechterkant 1 botje 6mm te kort is, wilde ze weten of het niet aangeboren was. Als dat zo zou zijn dat zou een operatie eraan niet veel uitmaken. Uiteindelijk is het botje aan de linker kant 5mm te kort geen, reden dus om het bot te velengen aangezien het aangeboren is. Na wat gefrot aan mijn pols, dacht hij te weten wat de oorzaak is. Hij denk dat de oorzaak Quervain tendinitis is, kort samengevat een ontstoken pees die in een tunnel knel zit. Om dit te verhelpen moet ik weer geopereerd worden, dit keer word dat ook in Maastricht gedaan. Ik ben al bij de opname geweest maar nog niet bij de Anesthesie, daar krijg ik binnenkort een uitnodiging voor en mag ik weer op gesprek komen. Wanneer de operatie zal zijn is nog de vraag dat ligt eraan als ze in de zomer opereren of niet. Ze weten nu in iedergeval wel zeker dat er niets mis is met mijn botjes. En als het inderdaad Quervain tendinitis is geweest, dan zijn bijna al mijn klachten na de operatie weg en mag/kan ik weer alles doen. En dat is echt een opluchting voor mij, al verwacht ik er natuurlijk niet veel van omdat ik dat al zovaak heb gehoord. Ik hoop dat na dit het einde echt in zicht is, en ik me eindelijk kan storten op een normaal leven met werk, uitgebreid shoppen, en op vakantie gaan enz.
Afsluiting operaties arm.
Gister was het dan weer zover. Ik werd weer geopereerd, maar deze keer was anders want dit was de laatste keer gelukkig. Ik zag heel erg op tegen de operatie, netzoals alle andere operaties. Maar gelukkig is alles goed gegaan en mocht ik rond 5 uur weer naar huis. De verdoving in mijn arm was al heel erg snel uitgewerkt dus ik had savond wel wat last. Alleen de grootste ergernis was de jeuk! die was echt niet uit te houden. Het verband moest er eigelijk 2 dagen om blijven. Maar mijn moeder had vanmorgen het ziekenhuis gebeld of het er niet afmocht omdat ik er zoveel last van had. En gelukkig mocht dat! Toen ik het verband eraf aan het halen was snapte ik waarom ik zoveel jeuk had. Ze hadden watten op de wond gelegd, normaal doen ze er eerst een sok overheen en dan pas de watten. Maargoed het verband is er nu af en nu zit er een pleister op. Over 3 weken mag ik weer terug naar het ziekehuis voor hoe alles genezen is ed. Hieronder een foto van hoe de wond er nu uitziet.
